Doğum fotoğrafçılığı ilginç bir meslek. İnsanların, en acılı, en mutlu, en bakımsız ve en doğal güzelliklerini çekiyorsunuz. Bazen fotoğrafçı olduğumu unutup hemşirelerle ağrı kesici, sonda takibi, yemek ve su için kavga bile edebiliyorum hatta. Kendim de anne olduğumdan belki, bebek doğunca ağlıyorum. Onun ilk ağlamalarına eşlik ediyorum. Annesiyle ilk kucaklaşmalarında da gözlerim yaşarıyor. Birçok doğum fotoğrafçısına nazaran daha duygusal yaklaşıyorum anlara.
Pazartesi günü yine bir doğum için Bostancı'daydım. Epidural sezaryen olarak planlanan bir doğum, aynı benimki gibi. Bebiş de erkek, aynı benimki gibi.
Operasyon öncesi anne ve baba çekimlerini gerçekleştirdik. Anne de pek güzel maşallah. Nasıl tatlı bir karı koca. Bebiş de tekmeler ata ata fotoğraflarda poz veriyor.
Neyse, baba ile birlikte operasyona girdik. Doktorlar da çok tatlılar. Neşeli bir doğum yani. Anne de uyanık ya keyifli oluyor. Bebiş 10:30'da geldi. Aman da aman ne hareketli bir bebek. Biblo gibi de maşallah. Ameliyathanedeki ilk muayeneden sonra annesi ile tanıştı yine orada. Annesi öpmeye kıyamadı, kokladı, kokladı, ağladı.
Bebişimizin adı Can. Can Bebek... Bebek bakım odasında rutin kontrolleri yapıldı, kilo tartımı, boy ölçümü, aşı vs. Hemşire hafif inlemelerinden şüphelenip doktor kontrolü istedi. İnlemelere burun kanadı hareketleri eşlik ediyormuş. "Kontrol edilse iyi olur" dedi. Doktor da "Yenidoğan yoğun bakımında kontrol altında tutalım birkaç saat" dedi.
Can bebeği akşam 18:00'e kadar bekledik, gelemedi annesinin yanına. Annesi gitti görmeye, kuvözde. Çıktı ağlaya ağlaya.
Aynı benimki gibi başlayan bir doğum, aynı benim mutluluğumla sona ermeyince anneden çok ben ağlamak istedim. Diğer odalardan gelen bebeklerin ağlama sesini duydukça bu şanssızlığa kahroldum. Kafeteryada ağladım, yolda ağladım, evde ağladım...
Dün yine gittim Can bebeğe. İnat ettim bir kere, fotoğraflayacağım onu. Yine çıkmamıştı Can bebek. İnadım inat evde de olsa çekeceğim.
Merak edenlere; Can bebek iyi. Sadece kendini toparlayana kadar kontrol altında tutuluyor. En fazla 1 haftada kendini toparlayıp anne ve babasına kavuşacak.
duygusal arkdaşım benim, bende merak etmiştim durumunu can bebeğin, en kısa sürede anneciğin kollarında olur umarım. yine içten karelerinde gözümden kaçmadı
YanıtlaSil:) Senin de benim gibi duygusal olduğunu biliyorum Burcucum. Can Bebek iyi, tek sıkıntıları hasret. Yakında o da bitecek inşallah.
YanıtlaSilcanım yaaa nasıl duygulandım ama iyi olduğuna ve daha iyi olacağına çok sevindim can bebeğin:))resimler harika inşallah benimde resimlerimi çekmeni çok isterim:))
YanıtlaSilcanım benim ben okurken nasıl ağladım..doğum fotoğrafçılığı çok ama çok zor, seni bu güzel karelerinden ötürü de tebrik ediyorum handecim..
YanıtlaSilaynı şeyleri yaşayan bir anne olarak tekrar Nil'in doğumuna döndüm.. tam 8 gün küvezde kaldı nil ve ben sadece günde yarım saat görebildim kızımı.. allah kimselere göstermesin ve Can bebeğini de ailesine kavuştursun canım.. karelerin için de tebrikler canım
YanıtlaSil